Wednesday, January 25, 2012

Цаг хугацаагаар аялагчид

Тэнд очиход ширээ тойроод 10 орчим залуучууд суучихсан элдвийг ярин инээлдэж байлаа. Анх удаагаа очсон болохоор бүгдтэй нь мэндлээд нэрээ хэлж танилцангаа  хамгийн захын суудалд очин  суугаад  тэдний яриаг  чимээгүйхэн  чих тавин сонслоо...
Аль хэдийн  нэг цаг гучин минут өнгөрчээ. Анхнаасаа л  ярих гэж биш сонсох гэж очсон болохоор тэр халуухан ярианд оролцож буй хүмүүсийн амнаас гарах хий бүрийг чих тавин сонссож байхад  үнэхээр сонирхолтой байсандаа цах хугацаа тийм хурдан өнгөрсөн байх.

Дуустал нь баймаар байсан ч яг л тэр агшинг хэзээ ч  битгий дуусаасай гэж хүссэн болохоор шууд л  суудлаасаа босон явсан юм. Намайг явсан ч тэд ярилцсаар хоцорсон. Одоо ч хүртэл тэндээ ярилцаад сууж байгаа ч юм шиг ...  

Хоёрд долоо хоногт нэг болдог ийм нэгэн  сонирхолтой клубт  өчигдөр анх удаагаа суухдаа дараа заавал ирнэ гэж бодлоо. Юу ярьдаг нь бүр сонин.

Timetravelclock

Тэд амьдралдаа хэзээ ч дүрийг  нь бодитоор харж, ярилцаж , уулзаж байгаагүй тийм хүмүүсийн талаар ярьдаг. Тэд цаг хугацааг ухраан өнгөрсөн үеийн амьдралд очиж тэндхийн гүн гүнзгий философи ярьж, тэндээс  мэдэрсэн мэдрэмжээ хуваалцдаг.  Учир нь хүн бүрт өөр өөр мэдрэмжүүд төрсөн байдаг болохоор тэр. Зарим нь өнгөц төдий, зарим нь гүн гүнзгий, зарим нь хэний ч хараагүй зүйлийг анзаарч харсан байдаг. Энэ бүхнийгээ ярилцаж бие биенийхээ мэдрэмжийг  хөгжүүлж байдаг бололтой.  

Амьдралаас авах бас нэг сайхан мэдрэмж. Ширээ тойч халуун цай, кофе уунгаа уншсан номынхоо талаар ярилцана гэдэг.

Өчигдөрхөн  тэд  Достоевский Ф.М –ийн  “ Гэм Зэм” хэмээх 19-р зууны үеийн Оросын амьдралд умбаж байлаа.  Харин дараагийн уулзалт дээр хэддүгээр зуунаар аялаж, хэний талаар ярилцахыг эндээс асуугаарай. 

 

Wednesday, January 18, 2012

Wednesday, January 11, 2012

Би бичиж байна, тиймээс би оршин байна.

Блог бичих үнэн хоббитой байж билээ. Оюутан байхдаа хичнээн ч блог нээж байснаа мартаж. Уйдаж залхана гэдгийг мэдэлгүй бичдэг байж... Одоо харахнээ бүхэл бүтэн ном гаргасан ч болохоор тийм олон нийтлэл хуучин блогууд дээр түүх болоод үлджээ. Бараг л хэн ч уншдаггүй шахам байсан ч бичээд л байж... Тэр их бичих зүйл дуусахгүй ундраад л байдаг байж.

Одоо бодоод байхнээ хүнд зориулж бичээгүй болохоор тэгж их бичигдсэн байх. Хэн намайг яаж шүүж дүгнэхийг бодолгүй бичихийг хүссэн бүхнээ бичээд л байж...Уншдаг цөөн хэдэн хүн байсан, магадгүй тэдэнд зориулж бичдэг байсан юм болов уу? 

Keyboard

Энэ posterous дээрх  блогийг өнгөрсөн оны 10 сараас хойш нээсэн билээ. Яагаад ч юм блог бичих идэвхи буурсаар сүүлдээ бичихээ ч болив. Дүгнэлт гарлаа. Юу гэвэл хэтэрхий нэг сэдэвт баригдаад байсан болохоор, бичихийг хүссэн зүйлс блогийн сэдэвт тохирохгүй байсан болохоор тэр бүрт хойшлуулаад л байж. Яваандаа бичих хүсэл буурч блогт идэвхигүй хандах болов. Хэн намайг юу гэж дүгнэхээс зугтаадаг байж. Миний хувийн орон зай, хувийн үзэл бодол бусдад хаалттай байхыг би илүүд үздэг байлаа гэж... 

Одоо боллоо. Бичих зүйлс ч овоорчихлоо. Тиймээс блогийнхоо нэр сэдэв, тодорхойлолтыг ч өөрчиллөө. Энэ бол Золоогийн блог. Би бичиж байна, тиймээс би оршин байна. :) 

Wednesday, January 4, 2012

Амьдрал үргэлж сайхнаараа

Хүсэл үргэлж хязгааргүй байдаг
Хүрэх зам нь салаа ихтэй байдаг
Амьдрал үргэлж сонголттой байдаг
Амт нь харин хүн бүрт өөр байдаг


Цаг хугацаа хэзээ ч зогсдоггүй
Цагаан сэтгэл үргэлж ялдаг
Үнэнч хайр хэзээ ч дуусдаггүй
Үлгэр үргэлж сайхан төгсдөг