Амьдралын давс шиг шорвогийг мэдэрч үзээгүй хүн, чихэр шиг амттайг нь яаж мэдрэх билээ

Оюутны сонины алба байгуулаад багагүй хугацаа өнгөрлөө. 3 дахь дугаарынхаа бэлтгэлд ороод л явж байна даа. Сайшаал магтаал, хэл ам, хэрүүл тэмцэлтэй тулгарч үзлээ. Уйлж үзлээ дуулж ч үзлээ. Эмэгтэй юм болохоор зайлуул бэрхшээлд сөгдөхдөө амархан юмуу гэхээр бас тийм биш юмаа. Доромжлуулах тусам би өнгө орно, Долоон бурхан од шиг улам тод гялалзана гэдэг шиг л.... Шүүмж байгаа болохоор намайг улам бүр хурцалж, улам бүр сайн ажиллах ёстой гэдгийг сануулсаар л... Дараа жил төгсөөд явчихаар үлдсэн хэд маань хэцүүдэх байхдаа гэж бодохоор хэцүү байнаа.
Бид ямар мэргэжлийн сэтгүүлийн ангийн оюутнууд биш дээ алдаж эндэх зүйлс зөндөө л байгаа... Тэр бүрт алдаа, дутагдлыг нь олж хараад байвал хийж бүтээе гэсэн урам хугарах нь илүү амархан юм даа. Цалин авч байгаа биш дээ. Хичээлийнхээ хажуугаар илүү цаг гарган чин сэтгэлээрээ сургуулийнхаа түүхийг бүтээж яваа бид хэдийг зарим нэг нь эсэргүүцээд байгааг л ойлгохгүй юм даа. Манайхаан, бид чаднаа. Тэ? Сайн ч бай, муу ч бай, сонин гарсаар л байх болно. Хэзээ нэгэн цагт энэ бүхэн түүх болон үлдэх болноо. Дэлхий сүйрчихгүй л бол бидний түүх байсаар л байх болно .... Бид хийж байгаагаараа бахархадаг. тэгэх ч ёстой.
Энэ бүхэн минь надад аз жаргал юм даа. Амьдралын давс шиг шорвогийг мэдэрч үзээгүй хүн, чихэр шиг амттайг нь яаж мэдрэх билээ. Сайн муутай хорвоо гэж....